مجسمه انسان روبه روی آرامگاه ابدی حافظ. کمان به دست خالی از تیر . آسمان را نشانه رفته. صلات ظهر، خورشید عمود فرق سر مجسمه را می شکافد و سایه خود را بر اندام سنگینه ی شهید می اندازد . نمایی از سر به سجده گذاشن سنگ و خورشید در برابر انسان. مادامی که این داستان را به نگارش در می آوردم با خود فکر کردم پایان چه خواهد شد. پایان سر به نیستی مولف است در برهوت عشق و عقل. این سربه نیست شدن را نیز در داستان فشرده ام. نه به خاطر کمبود منابع اطلاعاتی در زمینه دفاع مقدس و انقلاب اسلامی بلکه به خاطر ارتکاب تخیلی که هنگام روایت یک داستان جنگی داشته ام. همواره برای من جنگ یک نوستالژی تلخ از روزهای طلایی آدمی است که به دنبال عشق از پس تپه ها و تانکها گذر میکند و می میرد. انسان تاوان انگیزه همسان خود را پرداخت می کند. به قیمت جان، جوانی و چیزهای دیگری که من نمی دانم. این داستان شروع نویسندهای است که برای انسانیت در برابر متجاوز و جاه طلب خواهد ایستاد .
علی رفیعی ، از 1671 روز پیش عضو سایت ثبت ها میباشد.
این آگهی را در اولین بار در 23rd Sep 2019 ثبت کرده که در مجموع 130 بازدید داشته و در 23rd Oct 2019 بروزرسانی شده است.
